Жүректен шықпаса, жүрекке жетпейді

Автор бұл жолғы кітабын­да сыншылық қыры­нан танылып отыр. Соның айғағындай ол арғы Абай, Ахмет, Ілияс, Қасым­нан бас­тап, орта тұстағы Төлеу­жан, Мұқағали, Төлеген, кейінгі буын Несіпбек, Ұлықбек, Те­мір­хан, Рафаэль және өзі­нің замандастары Бейбіт Құсан­­бек, Есжан Айнабеков, Нұрлан Мәукен­ұлы, Бауыржан Үсе­нов сынды тағы басқа қалам­герлердің шығармалары туралы кеңінен сөз қозғап, жан-жақты талда­ған. Құрғақ талдау, сараптамамен шектелмей, белгілі қаламгер­лер­дің белгісіз қырлары, яғни адами болмыс-бітімі туралы толғаныстарын толқи отырып оқисыз, таңдай қағып, таңырқайсыз. Бұл орайда оның өзінің ақындығы мен ға­лымдығы кәдеге жарап, сын­шылық қырын әрлей түскен бе дейміз.

Кейінгі жылдары әде­бие­тімізде сын жанры біржола жо­ғалмаса да, деңгейі төмендеп, азайып бара жатқаны рас. Оның сыртында сыни кітаптар жоққа тән. Ал бұрынғы оқырман дуалы ауыз сыншының назарына іліккен кітаптарды іздеп жүріп оқитын-ды. Бүгін болса, кімнің не жазып жатқаны белгісіз. Аз ғана данамен шыққан кітап оқырман қолына тимей қалады. Сол себептен де қаламгерлердің шығармашылық лабораториясы туралы қатардағы оқыр­ман түгілі әдебиет майданында бірге жүрген әріптестері де біле бермейді. Бауыржанның мына қабырғалы еңбегі арқылы сол олқылықтың орны біршама толыққан сияқты.

Оның үстіне аруақ риза бол­май, тірі байымайды деген­дей, қазақ әдебиетінің бұ­рынғы, соңғы ардагер абыздарын ұмытуға болмайды. Бұл тұрғыдан алғанда да автор діттеген мақсатынан шыға біл­ген. Соның бәрі жоғарыда айтқандай, жалаң мақтау, ма­дақтау емес, шындық тұр­ғы­сын­да тартымды сөз болып қоз­ғалғаны қуантады.

Иә, Қадыр ақын айтпақ­шы, жүректен шықпаса, жүрек­ке жетпейді. Бауыржанның «Жүректен қозғайын» деп ата­латын жаңа кітабы соған сен­діреді.